Petrovic: Kur ju pyesni se çfarë serbët mund të presin prej autoriteteve të Kosovës, unë do t’ju them: gjithçka është një parakusht për besimin reciprok në mes të serbëve dhe shqiptarëve, krijimi i institucioneve demokratike të forta, me pjesëmarrjen e qytetarëve të të gjitha nacionaliteteve.
Intervistë – Slobodan Petrovic
Tamara Nikçeviq | 27/02/2012
Pas aktit të fundit të një shfaqje të menduar mirë dhe të luajtur në mënyrë solide në të cilën pozita pothuajse e pashpresë dhe dramatike e presidentit dhe humbja e papritur e optimizmit – si ndonjë Deus ex machina moderne – u zgjodh nga ministri i jashtëm i Gjermanisë, Guido Westerwelle, publiku më në fund morri frymë lirshëm: ndihmësi i presidentit, duke mos e harmonizuar si zakonisht, tekstin e folur në përputhje me mimikën, i deklaroi regjimentit se pavarësisht nga të gjitha pengesat, në sajë të përpjekjeve mbinjerëzore të udhëheqjes sonë të zgjuar, Serbia prapëseprapë është sot një hap më afër qëllimit të saj të madh – Evropës. Sigurisht, kur këtë ta vlerësojnë mjeshtërit oborrtarë-dramaturget, lajmin e lumtur zyrtarisht do ta njoftojë edhe aktori kryesor – drejtpërdrejt, në mënyrë të qartë, me një afektim simpatik të njohur: Fitore! Edhe Kosova dhe Evropa!
Gjithçka është mirë, vetëm nuk mund të rregullohet! – ishte tallur me realitetin në 1969 e largët Studenti i Beogradit. Dhe kjo tingëllon si të ishte – sot.
Edhe pse nuk është personazh i përmendur në dramë, zëvendës kryeministri i Kosovës, Ministri i Pushtetit Lokal dhe kryetari i Partisë së Pavarur Liberale, Sllobodan Petroviq, u shpreh i kënaqur me marrëveshjen e Beogradit dhe Prishtinës mbi përfaqësimin rajonal të Kosovës, dokumenti, thotë ai, në proceset që pasojnë, është thelbësor për të dy palët.
"Në qoftë se ju tashmë flisni për dramaturgjinë, kur i dëgjoni pikëpamjet nga pala serbe dhe e Kosovës para se të mbërrijnë për në Bruksel, thjesht frikësoheni nga sa janë të largët dhe kundërshtues. Mendoni – nuk ka kompromis! Në fund të fundit, keni dëgjuar çfarë betejë dramatike është zhvilluar për – fusnotën. Për fat të keq, si shumë të mëparshme, edhe kjo temë ka shërbyer për të komplikuar dhe ngadalësuar më tej marrëdhëniet dhe proceset e rëndësishme ", – thotë Sllobodan Petroviq.
Tamara Nikçeviq: Çfarë ka shërbyer pra shkresa me të cilën Prishtina nga Brukseli ka kërkuar që në mars Serbisë mos ti jepet statusi i kandidatit?
Sllobodan Petroviq: Shkresa paraqet një formë të luftës në të cilën çdo anë në negociatat përpiqet për të nxjerr maksimumin.
Tamara Nikçeviq: Por a ka kërkuar pëlqimin tuaj mbi çështjen ndonjë prej zyrtarëve të Prishtinës?
Sllobodan Petroviq: Letrën nuk e ka dërguar Qeveria e Kosovës, atë e ka dërguar kryenegociatorja e të ekipit negociues të Kosovës, Edita Tahiri. Prandaj, pasi që nuk ka origjinë nga qeveria, në lidhje me letrën nuk kam qenë i konsultuar. Përndryshe, për aq sa di unë, zonja Tahiri është ankuar për Serbinë, respektivisht për moszbatimin e marrëveshjeve të caktuara që janë arritur më parë në Bruksel.
Tamara Nikçeviq: A kanë qenë në ndonjë mënyrë të përfshirë përfaqësuesit e serbëve në Kosovë në platformën për zhvillimin e negociatave me Beogradin të udhëhequra nga Edita Tahiri?
Sllobodan Petroviq: Për fat të keq, nuk mund të them se këto konsultime janë në nivel të lartë. Duke pasur parasysh faktin se dialogu merr dimensione shumë serioze politike – duke prodhuar shpesh konkluzione dhe marrëveshje konfuze – ne jemi të vetëdijshëm për domosdoshmërinë e pjesëmarrjes më aktive të serbëve. Në këtë drejtim, është e nevojshme për të punuar në thjeshtimin e dialogut dhe thjeshtimin e komunikimit me publikun që është shumë i interesuar në atë për çfarë po merren vesh Beogradi dhe Prishtina.
Tamara Nikçeviq: Pasi që politikanët, siç e di, thjesht kënaqen duke folur për media, me tregoni: çka nënkuptoni me – thjeshtimin e komunikimit me publikun? Çka ju mungon medieve të juaja?
Sllobodan Petroviq: Ja pra, në mënyrë konkrete: mendoj se problemi më i madh është mungesa e mbulimit nga mediet dhe mos-ekzistenca e mediumit relevant për të ndikuar në formimin e opinionit publik. Sa për qytetarët e nacionalitetit serb, në Kosovë ende kryesisht shikohen programet televizive nga Beogradi, të cilat, në shumicën e rasteve, nuk ofrojnë informacion në lidhje me disa çështje të rëndësishme, për shembull, planin e Marti Ahtisarit…
Tamara Nikçeviq: Çfarë, sipas mendimit tuaj, është e rëndësishme që qytetarët të mësojnë në lidhje me planin e Ahtisaarit?
Sllobodan Petroviq: Së pari, plani është paraqitur në media si një dokument shumë i keq, e cila nuk është e vërtetë. Së dyti, unë nuk jam i sigurt se qytetarët e dinë se plani i Ahtisaarit nuk është zbatuar plotësisht dhe se është duke u siguruar detyra e plotë e zbatimit të tij nga ne që jemi në institucione. Për më tepër, njerëzit nuk janë të informuar edhe se, duke iu falënderuar atij dokumenti – në pjesën që vlen në veri të Kosovës, ku do të bazohet strategjia e ardhshme e qeverisë së Kosovës – Arsimi dhe Shëndetësia janë veçuar disi si zona që duhet të mbahen brenda Republika e Serbisë, në të njëjtën kohë, plani ofron një mundësi për institucionet e formuara në Prishtinë, si komuna të sapoformuara, me investim në staf dhe në infrastrukturë, mund të forcojnë më tej fushat që kam përmendur. Së fundi, nga i njëjti dokument, plani mësimor mbetet nga Serbia, dhe do të ndryshohet vetëm me marrëveshje të mundshme në procesin e dialogut … Të gjitha këto i them sepse mendoj që, për fat të keq, injoranca dhe interpretimi arbitrar i planit të Ahtisarit është themeli i manipulimit politik.
Tamara Nikçeviq: Kur thoni se strategjia e qeverisë, ku ju jeni zëvendës kryeministër, e cili i referohet veriut të Kosovës, do të bazohet në planin e Ahtisarit, çfarë doni të thoni me këtë? Çfarë mund të presin serbët nga autoritetet në Prishtinë?
Sllobodan Petroviq: Së pari, strategjia për veri e qeverisë së Kosovës më së shumti ka të bëjë me zhvillimin ekonomik të asaj pjese të Kosovës. Kur ju pyesni se çfarë serbët mund të presin prej autoriteteve të Kosovës, unë do t’ju them: gjithçka është një parakusht për besimin reciprok në mes të serbëve dhe shqiptarëve, krijimi i institucioneve demokratike të forta, me pjesëmarrjen e qytetarëve të të gjitha nacionaliteteve. Nëse ne shikojmë në planin afat-gjatë të serbëve në Kosovë duhet të jetë krijimi i një komuniteti të respektuar që do të konkurrojnë në ekonomi dhe prodhimtari, e cila kështu do të bëhet një faktor serioz shoqëror.
Tamara Nikçeviq: Ti rikthehemi marrëveshjes së fundit të arritur mes Beogradit dhe Prishtinës. Nëse vëni mënjanë atë që ju keni përcaktuar si periferike në fillim të këtij diskutimi…
Sllobodan Petroviq: Siç edhe kam thënë: sajesa në lidhje me të ashtuquajturën fusnotë ishte krejtësisht e panevojshme…
Tamara Nikçeviq: Pse?
Sllobodan Petroviq: Sepse që nga fillimi të gjithë e kishin të qartë se Prishtina do të duhet të lëshojë pe me rastin e Rezolutës 1244 – me shtimin e pozitës së GJND-së mbi Deklaratën e pavarësisë së Kosovës – dhe se Beogradi do të duhet të bëjë disa ndryshime në pozicionet e tyre fillestare të forta. Pra, çfarëdo që është shkruar në fusnotë, as që do të pakëson rëndësinë e Rezolutës 1244, dhe as që do të zvogëlojë rëndësinë e Deklaratës për shpalljen e njëanshme të pavarësisë së Kosovës. Prandaj, kjo nuk ka rëndësi. Çfarë, në anën tjetër, është e rëndësishme si rezultat i një marrëveshje mbi përfaqësimin rajonal të Kosovës, është fakti se Prishtinës së shpejti do ti ofrohet për nënshkrim Marrëveshja e Stabilizim-Asociimit, ndërsa Beogradit – statusi për kandidat për anëtarësim në BE. Në këtë kuptim, në ditët e ardhshme pres zbatimin e marrëveshjeve së pari, dhe pastaj një rifillim i dialogut që unë shpresoj se do të jetë me përfitim të drejtpërdrejtë për të gjithë qytetarët tanë. Në këtë pikë, më e rëndësishme do të ishte që njerëzve t’iu sigurohen të gjitha të drejtat siç i kanë kombet tjera evropiane, përfshirë edhe jetën normale njerëzore…
Tamara Nikçeviq: A do t’iu mundësojë Qeveria, zëvendës kryeministër i së cilës jeni zoti Petroviq, të gjithë qytetarëve të Kosovës atë "jetë normale njerëzore", çfarë mendoni ju?
Sllobodan Petroviq: Asgjë dhe askund nuk është e përsosur, secili prej nesh do të ketë të drejtë të ankohet … Megjithatë, në këtë pikë, është thelbësore që Kosova po hyn në një fazë që tregon një prirje të përgjithshme pozitive. Për normalizimin e jetës në Ballkan, kjo merr kohë dhe durim.
Tamara Nikçeviq: A keni përshtypjen se njerëzit ngadalë po humbin durimin? Dhe konkretisht, a jetojnë sot serbët në Kosovë një jetë të denjë të njeriut?
Sllobodan Petroviq: Edhe pse jemi të vetëdijshëm se para nesh është lufta e gjatë për ndryshim themelor, futje të standardeve evropiane dhe zbatimin e të drejtave të njeriut, ne duhet të pranojmë se jeta në Kosovë sot është më e mirë. Qytetarëve të cilët jetojnë në jug të lumit Ibër iu është përmirësuar, për shembull, infrastruktura, duke futur komunat e reja të decentralizuara për të lehtësuar qasjen në shërbimet lokale, është krijuar një mekanizëm funksional,që megjithatë duhet të përmirësohet. Ndoshta tërë kjo ju tingëllon si shumë e përgjithshme, por si një ilustrim, unë do t’ju them se për një kohë të shkurtër komunat e reja kanë bërë shumë më tepër se sistemi i Republikës së Serbisë në trembëdhjetë vitet e fundit!
Tamara Nikçeviq: Po në lidhje me serbët në veriun e Kosovës? Cili është statusi i tyre?
Sllobodan Petroviq: Statusi i serbëve në veri dhe serbëve në jug të Ibrit, nuk ndryshon vetëm gjeografikisht, por edhe politikisht. Gjegjësisht, në veri është bërë një sistem që mundëson forcimin e individëve radikale, fjala është për emrat e njëjta, të njëjtët njerëz…
Tamara Nikçeviq: Si është e mundur kjo?
Sllobodan Petroviq: Është e mundur, sepse, për fat të keq, në veri ka një problem serioz me mungesën e sundimit të ligjit, ai sistem nuk është në gjendje ti ofrojë qytetarëve mbrojtje elementare juridike. Ju keni parë: Qëllimi i referendumit të kohëve të fundit ishte një forcim i mëtejshëm i po atyre elementeve radikale, forcimi i përfaqësuesve lokal të cilat, të marra së bashku, kanë dërguar Serbinë në një pozicion të palakmueshëm. Edhe pse referendumi nuk ka absolutisht kuptim as për të bashkësinë ndërkombëtare as për Prishtinën, serbët nga veriu thirrën për rezultatet e zgjedhjeve, të cilat, pavarësisht nga Prishtina, pika kyçe për integrimin e mëtejshëm evropian të Serbisë, e cila më tej irriton në Bruksel ku referendumi u interpretua si një dobësi e Beogradit.
Tamara Nikçeviq: Sipas mendimit tuaj, a mund të interpretohet referendumi në këtë mënyrë? Me fjalë të tjera, sa është ndikimi i vërtetë i Beogradit për situatën në veriun e Kosovës?
Sllobodan Petroviq: A ndikimi është kyç! Nuk është sekret se përfaqësuesit e serbëve nga Kosova veriore i paguan qeveria e Serbisë. Tërë marrëdhënia është mjaft konfuze: nga njëra anë ju keni tregues që tregojnë se këta njerëz janë të menaxhuar nga opozita e Beogradit, e në tjetrën, i financon – pushteti … Ju e dini se, shoqëria kosovare po përballet me probleme të mëdha, papunësinë e madhe, shumica prej 45 për qind janë të rinjtë – popullsia është e përshtatshme për lloje të ndryshme të manipulimit, sidomos ato mbi fenë dhe përkatësinë etnike. Nëse në një shoqëri të tillë me kërkesa të paarsyeshme dhe veprime të pamenduara vazhdimisht rrisni tensionet, do të shkaktohet paqëndrueshmëri dhe në mënyrë të pashmangshme do të krijohet një atmosferë në të cilën njeriu i zakonshëm është i pasigurt, të shqetësuar dhe të paaftë për të bërë ndonjë plan afatgjatë, në të njëjtën kohë, duke mos lejuar shoqërinë të konsolidohet. Pa ndonjë qëllim për të dhënë mësime, unë duhet të them se unë mendoj se është koha që Beogradi të tregojë një strategji të qartë, në të kundërtën, hyjnë mospërputhjet në rritje.
Tamara Nikçeviq: Çfarë do të duhej të bënte konkretisht Beogradi?
Sllobodan Petroviq: Para së gjithash, me politikën e vet, Beogradi duhet të ndihmojë serbët në Kosovë për të përmirësuar ndjeshëm marrëdhëniet me shqiptarët, kjo është mënyra e vetme për të mbijetuar në Kosovë. Unë gjithmonë them se kur është fjala për politikën, jo vetëm të Beogradit por edhe të Prishtinës, qytetarët e veriut duhet të kishin mësuar nga ne nga jugu. Të jetosh në mënyrë të izoluar kurrë nuk mund të jetë e mirë dhe ne jemi në jug të Ibrit, për fat të keq, me përvojë më të keqe nga të gjithë. Nga izolimi nuk na ka nxjerrë Beogradi, as nuk na ka ndihmuar që të krijojmë komunikim bazik me shqiptarët e Kosovës, aty bashkësia ndërkombëtare ka luajtur një rol të rëndësishëm.
Tamara Nikçeviq: Çfarë roli?
Sllobodan Petroviq: Duke mbështetur dhe ndihmuar institucionet e Kosovës seriozisht, por edhe nëpërmjet programeve të ndryshme, komuniteti ndërkombëtar është duke punuar në krijimin e komunikimit tonë të përbashkët. Ky komunikim, megjithatë, nuk është ideal, por – ekziston.
Tamara Nikçeviq: Kur ju thoni se serbët nga veriu duhet të mësojnë nga ju nga jugu…
Sllobodan Petroviq: E pra, këtu: në qoftë se ju mendoni se rrogat nga Serbia mund të përcaktojnë statusin, mendoni përsëri. Nuk ka asnjë dyshim se çdo qytetar në jug dhe në veri të Ibrit do të jepte të gjitha për një punë të sigurt dhe një sistem në të cilin ai mund të ushtrojë të drejtat e tij. Por një politikë që kapluar veriun e Kosovës dhe e cila thuhet që mbështetet nga grupe opozitare të Beogradit, unë kam frikë se shtrenjtë do ti kushtojë njeriut të rëndomtë. Shpesh nuk mund të largojë përshtypjen se udhëheqja radikale në veri nuk ka kujdes për atë që shkakton tensionin, dhe ato, siç e kemi mësuar për fat të keq nga luftërat në ish-Jugosllavi, lehtë mund të kalojnë në konflikt serioz dhe destabilizimin. Kjo është pika devijuese e pikëpamjeve dhe interesave të serbëve në veri dhe në jug të Kosovës.
Tamara Nikçeviq: A keni ndonjë informacion zyrtar për numrin e serbëve që jetojnë në veri dhe në jug të Ibrit?
Sllobodan Petroviq: Nuk ka të dhëna zyrtare për serbët në veri, por supozimi është se ka rreth 45,000, gjithashtu konsiderohet në jug të lumit Ibër jetojnë deri 75.000 qytetarë të nacionalitetit serb. Dhe, edhe pse ne ishim më shumë, unë nuk mund të mbajë mend kur herën e fundit kam dëgjuar për një projekti të veçantë ose një vizitë të lartë të Beogradit, në të njëjtën kohë, në veri nuk shohim çdo ditë.
Tamara Nikçeviq: Pse është kjo kështu, çfarë mendoni ju?
Sllobodan Petroviq: Kjo është politikanizmi. Përshtypja ime është se Serbia, kur është fjala për integrimin e saj evropian, ende është tregtare në veri. Me sa duket, në jug nuk është aq interesant për ta.
Tamara Nikçeviq: Megjithatë, a ekzistojnë kontaktet e shtetit të Serbisë – formale ose joformale – me serbët të cilët janë të përfshirë në sistemin e Republikës së Kosovës?
Sllobodan Petroviq: Kontakte formale nuk kemi, joformale kemi. Me duhet të them se me vjen keq për këtë, sepse unë jam i sigurt se ne do të ishim partnerë të shkëlqyeshëm për të përmirësuar jetën e qytetarëve tanë në Kosovë. Fatkeqësisht, Serbia, e përsërisë, vendosi të kontaktojë me të ashtuquajturat komunat paralele në Kosovë sepse ato – ndonëse tërësisht jo-funksionale – paraqesin partner ideal dhe shërbejnë si sistem për të paguar rrogat.
Tamara Nikçeviq: Kur keni biseduar për herë të fundit me ndonjë zyrtar nga Serbia?
Sllobodan Petroviq: Zyrtarisht – kurrë! Nga ana tjetër, pasi jam duke folur me ju si zëvendës kryeministër i Kosovës, unë besoj se kontaktet e mia joformale janë të parëndësishme.
Tamara Nikçeviq: A keni bashkëpunim me përfaqësuesit e Kishës Ortodokse Serbe?
Sllobodan Petroviq: Po, çdo ditë. Partia e Pavarur Liberale ka ndërmarrë shumë nisma për pastrimin dhe rehabilitimin e varrezave të shkatërruara, si dhe për rregullimin e pronës së uzurpuar të KOS. E gjithë kjo punë bëhet në bashkëpunim të ngushtë me përfaqësuesit e kishës. Në këtë drejtim, kam theksuar përpjekjet e Shkëlqesisë së Tij, Peshkopit Teodosije, i cili ka bërë shumë për popullin serb në Kosovë: bashkëpunimi i tij me të gjithë ata që i dëshirojnë të mirën Kosovës dhe komunitetit serb është i paçmueshëm.
Tamara Nikçeviq: Interesant, ju keni kontakte të rregullta me persona të rëndësishëm të politikës botërore – sidomos me funksionarë të lartë nga SHBA – te të cilët shumica e autoriteteve të Beogradit nuk kanë gjasa të arrijnë. Cila është linja e përbashkët në të gjitha këto diskutime që keni pasur pas shpalljes së pavarësisë së Kosovës? Pse jeni aq interesant për ata?
Sllobodan Petroviq: Aq sa kam mundur të kuptoj, njerëzit që ju përmendet çmojnë shumë – përgjegjësinë. Në fakt, në qoftë se ju keni pranuar përgjegjësinë për të zgjidhur një problem, atëherë duhet zgjidhur atë, mos lejon që me udhëheqje të shtetit t’ju prijë popullariteti, por – përgjegjësia, kujdesi për qytetarët, për të ardhmen e vendit në të cilin ju jeni duke kryesuar. Për fat të keq, unë kam përshtypjen se shumica e politikanëve në Serbi nuk mendojnë në atë mënyrë, kështu që ky lloj i papërgjegjshmërisë në mënyrë të paevitueshme prodhon efekte të caktuara. Përveç kësaj, kur ju më pyesni pse iu jam aq interesant, unë do të përgjigjem direkt, nëse ju jeni në pozicion ku jam unë, është logjike që ju shiheni si një burim interesant informacioni, një shembull i mirë i këmbënguljes dhe dëshirës për të ndihmuar në mbijetesën e popullit serb në Kosovë. Unë e di se kam filluar me politikën time me zgjidhjen e problemeve të vogla lokale, por politika e lartë është diçka që vjen kur ju sinqerisht dhe seriozisht për të trajtuar problemet kryesore të popullit tuaj. Lirisht mund të them se në botë ende kam shumë miq të cilët sinqerisht dëshirojnë të ndihmojnë jo vetëm serbët, por edhe të gjithë qytetarët e Kosovës. Sepse vetëm një Kosovë e qëndrueshme dhe garanci stabiliteti për popullin e saj dhe në rajon. Sidomos kur bëhet fjalë për aspiratat evropiane të vendeve të Ballkanit.
Tamara Nikçeviq: Kur ju thoni – pozita ku aktualisht jam – çfarë mendoni ju?
Sllobodan Petroviq: Unë mendoj në pozitën e zëvendës kryeministrit dhe kryetarit të partisë serbe që ka marrë më së shumti vota. Asgjë tjetër.
Tamara Nikçeviq: Gjatë bisedave me personalitete të rëndësishme politike të botës – kohët e fundit, ju, sa kam njohuri unë, u takuat me sekretaren amerikane të Shtetit, Hillary Clinton – a është përmendur njëherë mundësia e ndarjes së Kosovës?
Sllobodan Petroviq: Për ndarje të Kosovës – që ju mund të ju them lirisht – bashkëbiseduesit në botë nuk kanë një opinion të mirë. Thjesht, kjo temë është i vjetruar. Ose, nëse ju pëlqen, unë nuk do të thosha se asnjëherë nuk është konsideruar seriozisht. Pse? Sepse në qarqet politike të mëdha perceptohen si një mundësi për të hapur edhe të mëdha, probleme të frikshme. Një qëndrim i tillë, mendoj unë, përkon me pozitën e SLS: ndarja e Kosovës do të ishte zgjidhja më e keqe që do të vinte mbi kombin tonë! Në vend të krijimit të kufijve të rinj dhe thellimit të urrejtjes etnike, ata duhet të kërkojnë maksimumin në situatën ashtu siç është aktualisht dhe të përpiqen për të gjetur zgjidhje praktike më të mirë për një jetë më të mirë për të gjithë qytetarët.
Tamara Nikçeviq: Me zyrtarët amerikanë dhe evropian, kemi parë, keni marrëdhënie të mirë, si qëndroni me rusët?
Sllobodan Petroviq: Unë nuk kanë pasur mundësi të takohen shumë me diplomatët rusë.
Tamara Nikçeviq: Edhe pse nuk e keni thënë drejtpërsëdrejti, situata është e ngjashme me atë kur është fjala për zyrtarët serbë, pse? Si është e mundur që pikëpamjet tuaja politike në Beograd janë pothuajse të panjohura?
Sllobodan Petroviq: Për fat të keq, Beogradi kurrë nuk ka pasur një sens për shumë gjëra – si në të kaluarën dhe sot, sepse kam përshtypjen, nuk duan të dëgjojnë atë që unë them … Siç e dini, në këto vite kam lexuar gjithçka rreth vetes dhe kuptojë se krijimi fotografive të anëtarëve të SLS dhe, në përgjithësi, sistemi i Kosovës si kompania më e keqe të mundshme, u përqendruan në degradimin e personalitetit të dikujt dhe prestigjit personal. Prandaj, unë vetëm mund të ndjejë keqardhje. Sigurisht, ka shumë media në Beograd me të cilat ne jemi në kontakt të rregullt, duke dashur të dëgjojmë anën tonë dhe unë me të vërtetë i falënderojë ata për këtë.
Tamara Nikçeviq: Ju me siguri kuptoni se fakti që ju jeni në qeverinë e Hashim Thaçit, për mbështetësit publik lokal thënë më së buti – është kundërshtues?
Sllobodan Petroviq: Po, unë e kuptoj, por besoj se qasja ka për të ndryshuar një ditë dhe se ka ende shpresë që të gjitha ti japin dorën njëri- tjetrit dhe për të shkuar së bashku në BE.
Tamara Nikçeviq: Ju më të vërtet besoni në të?
Sllobodan Petroviq: Po, unë besoj. Nëse asgjë tjetër, ne do të duhet…
Tamara Nikçeviq: Deri tani, këtu, unë ju jap një shans për t’iu përgjigjur: Cili ishte motivi juaj për të hyrë në Qeverinë e Kosovës?
Sllobodan Petroviq: Njerëzit që përfaqësojë, për të cilët përpiqem për të jetuar dhe mbijetuar në Kosovë; kujdesem rreth tyre, ndërsa disa media nga Beogradi sulmojnë, na deklarojnë si tradhtarë, me besoni, është diçka që është jashtë interesit tim: për këtë nuk mendohem. Ndoshta nuk do të ishte e keqe që vetë sistemi i Serbisë të merret më këtë seriozisht. Sa për mua, unë jam krenar për faktin se unë jam një serb, unë nuk kam turp pse ulem në Qeverinë e Kosovës dhe unë nuk mendoj se ne duhet të heqim dorë nga lufta për barazi për të gjithë qytetarët që jetojnë atje. Siç me duket, atë qëllim nuk do të isha në gjendje për të kryer, sikur të isha ulur në qeverinë serbe. Ose dikush mendon se po? Pra, motivi im është i qartë: nëse doni të mbijetoni, ju duhet të luftoni, një ndonjë luftë dëshironi për të fituar, kjo ka kuptim për të marrë pjesë në të. Edhe unë bëj këtë – luftë!
Peščanik, 27.02.2012.
